ระดับภาษา ลักษณะภาษาในระดับต่างๆ ภาษาที่ใช้ในระดับต่างๆ มีลักษณะแตกต่างกันดังนี้ ๑. ภาษาระดับทางการ
ภาษาระดับนี้ใช้ในการสื่อสารในวงการวิชาการ หรือวงการอาชีพเดียวกัน
ผู้รับสารกับผู้ส่งสารมีความสัมพันธ์กันในด้านหน้าที่การงาน ๒. ภาษาระดับกึ่งทางการ
ภาษาระดับนี้ใช้ในการสื่อสารกับบุคคลทั่วไปที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์กันวงการวิชาการหรือวงการอาชีพ
สถานการณ์ที่ใช้ภาษาระดับ
ตัวอย่าง
ข้อสังเกต คำวิเศษณ์ที่ใช้ขยายคำกริยาหรือขยายวิเศษณ์ด้วยกัน ใช้มากในภาษาที่ไม่เป็นทางการ หรือ ระดับสนทนาและกันเอง ซึ่งบางครั้งก็ใช้ในระดับกึ่งแบบแผนหรือกึ่ง ทางราชการ แต่ไม่ใช้ในระดับภาษาที่เป็นแบบแผน หรือภาษาที่เป็นทางการเลย เช่น เปรี้ยวจี๊ด, เขียวอื๋อ, ขมปี๋, ดังเอี๊ยด, อ้วนฉุ, ยุ่งจัง คำว่า ครับ, ซิ, นะ, เถอะ, จ๊ะ ขา, นิดหน่อยๆ ต่างๆนานา, จี๊ด, ปี๋ ใช้ในระดับที่ไม่เป็นทางการหรือในการสนทนากันเองเท่านั้น ตัวอย่างการเปรียบเทียบการใช้ภาษาทั้ง ๓ ระดับ ข้อความที่ ๑ ภาษาปาก : ผีสางข้าไม่กลัวอีกอย่างผีมันไม่หลอกคนในป่าช้า ภาษาระดับกึ่งทางการ : ข้าไม่เคยกลัวผี และอีกอย่างหนึ่งผีมันจะไม่หลอก คนในป่าช้า ภาษาระดับทางการ : ข้าพเจ้าไม่เคยกลัวผี และอีกประการหนึ่งข้าพเจ้า เชื่อว่าผีย่อมไม่หลอกคนในป่าช้า ข้อความที่ ๒ ภาษาปาก : กระทาชายนายนั้นเดินกะปลกกะเปลี้ยขึ้นมาบนโรงพัก ภาษาระดับกึ่งทางการ : ชายคนนั้นเดินกะปลกกะเปลี้ยขึ้นมาบนโรงพัก ภาษาระดับทางการ : ผู้ชายคนนั้นเดินขึ้นมาบนสถานีตำรวจด้วยกิริยา ของคนที่หมดแรง ข้อความที่ ๓ ภาษาปาก : เผลอๆ จะสิ้นเดือนอีกแล้วซิเนี่ย เดือนที่ ๙ ของ ปี ๒๒ กำลังจะบินจากไป แหละเดือนที่ ๑๐ เก๊ากำลังจะบินจากไป แหละเดือนที่ ๑๐ เก๊าะกำลังจะคืบคลานเข้ามาถึงอีกแล้ว เฮ้อ! เซ็งจริงจังเงินทองก็ไม่ค่อยจะรักกับเราเสียด้วยซี โดยเฉพาะตอนปลายเดือนอย่างนี้ ภาษาระดับกึ่งทางการ : อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นเดือนอีกแล้ว เดือนที่ ๙ ของปี พ.ศ. ๒๕๒๒ กำลังจะสิ้นไป และจะถึงเดือนที่ ๑๐ ในเวลาอีกไม่กี่วัน น่าเบื่อจริงที่เราไม่ค่อยจะมีเงินใช้ โดยเฉพาะตอนปลายเดือนเช่นนี้ ภาษาระดับทางการ : ขณะนี้เหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็จะสิ้นเดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๒๒ แล้วข้าพเจ้ารูสึกเบื่อหน่ายมากเพราะข้าพเจ้าไม่ค่อยมีเงินสำหรับใช้สอยโดยเฉพาะตอนปลายเดือนเช่นนี้ ปัจจัยที่กำหนดระดับภาษา ๑. โอกาสและสถานที่ เช่น ถ้าสื่อสารกับบุคคลกลุ่มใหญ่ในที่ประชุมก็จะใช้ภาษาระดับหนึ่ง ถ้าพูดกันในตลาดร้านค้าภาษาก็จะต่างระดับกันออกไป ๒. สัมพันธภาพระหว่างบุคคล เช่น บุคคลที่ไม่เคยรู้จัก บุคคลที่เพิ่งรู้จัก บุคคล ที่เป็นเพื่อนสนิท เป็นปัจจัยให้ใช้ภาษาต่างระดับกัน แต่อย่างไรก็ตามต้องยึดหลักพิจารณาโอกาสและสถานที่ด้วย ๓. ลักษณะของเนื้อหา เช่น เนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว ไม่นำไปใช้กับภาษาแบบแผน หรือภาษาที่เป็นทางการ ๔. สื่อที่ใช้ในการส่งสาร เช่น จดหมายปิดผนึกกับไปรษณียบัตร ระดับภาษาที่ใช้ต้องตรงกัน เมื่อพูดด้วยปากกับพูดด้วยเครื่องขยายเสียงหรือพูดทางวิทยุ ทางโทรทัศน์
ระดับภาษาที่ใช้ย่อมแตกต่างกัน |
ภาษาไทย ม.๓ > สาระที่ ๔ หลักการใช้ภาษาไทย >