โพสต์4 ก.ย. 2559 03:14โดยไอหยุ หมัดชูดชู
| | ภาษามลายูหรือภาษามาเลย์ ปัจจุบันเรียกว่า ภาษามาเลเซีย จัดเป็นภาษาคำติดต่อ (Agglutinative Language) อยู่ในตระกูลภาษาชวา-มลายู มีวิธีการสร้างคำใหม่โดยวิธีเอาพยางค์มาต่อเติมคำทำให้ความหมายเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม คำในภาษามลายูส่วนใหญ่จะมีสองพยางค์และสามพยางค์ มาเลเซียกับไทยเป็นประเทศ ที่มีเขตแดนติดต่อกัน จึงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมา เป็นเวลานาน ภาษามาลายูเข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทยมากพอสมควร โดยเฉพาะในสี่จังหวัดชายแดนภาคใต้ ได้แก่ ยะลา ปัตตานี นราธิวาส และสตูล ยังคงใช้ภาษามลายูสื่อสารในชีวิต ประจำวันอยู่เป็นจำนวนมาก ตัวอย่างคำภาษามลายูในภาษาไทย | กรง | กระดังงา | กระจง | กะพง | กระจูด | กะละปังหา | กระแชง | กะลาสี | กะลุมพี | กำยาน | กำปั่น | กุญแจ | จับปิ้ง | จำปาดะ | ตลับ | ทุเรียน | บูดู | ปาเต๊ะ | มังคุด | สละ | สลัก | สลาตัน | สลัด | สุจหนี่ | โสร่ง | หนัง | | |
| | |
|
|