ภาษาต่างประเทศ

สาเหตุที่ทำให้ภาษาต่างประเทศเข้ามาปะปนในภาษาไทย

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:17โดยไอหยุ หมัดชูดชู

สาเหตุที่ทำให้ภาษาต่างประเทศเข้ามาปะปนในภาษาไทย

          การติดต่อสัมพันธ์กันทำให้ภาษาต่างประเทศเข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทย  ด้วยสาเหตุหลายประการ พอสรุปได้ดังนี้ 

   1.  ความสัมพันธ์กันทางเชื้อชาติและถิ่นที่อยู่อาศัยตามสภาพภูมิศาสตร์
 

ประเทศไทยมีอาณาเขตติดต่อหรือใกล้เคียงกันกับมิตรประเทศกับประเทศต่าง ๆ หลายประเทศได้แก่ พม่า ลาว มาเลเซีย เขมร มอญ  ญวน จึงทำให้คนไทยที่อยู่อาศัยบริเวณชายแดนมีความเกี่ยวพันกับชนชาติต่าง ๆ โดยปริยาย มีการเดินทางข้ามแดนไปมาหาสู่ซึ่งกันและกัน มีการแต่งงานกันเป็นญาติกัน จึงเป็นสาเหตุสำคัญให้ภาษาของประเทศเหล่านั้นเข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทย

 
2.  ความสัมพันธ์กันทางด้านประวัติศาสตร์
 

ชนชาติไทยเป็นชนชาติที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน มีการอพยพโยกย้ายของคนไทยเข้ามาอยู่ในถิ่น  ซึ่งชนชาติอื่นเคยอาศัยอยู่ก่อน  หรือมีการทำศึกสงครามกับชนชาติอื่น  มีการกวาดต้อนชนชาติอื่น เข้ามาเป็นเชลยศึก  หรือชนชาติอื่นอพยพเข้ามาอยู่ ในแผ่นดินไทยด้วยเหตุผล ต่าง ๆ และอาจจะกลายเป็ นคนไทยในที่สุด ผลที่ตามมาก็คือคนเหล่านั้น ได้นำถ้อยคำภาษาเดิม ของตนเองมาใช้ปะปนกับ ภาษาไทย

 
3.  ความสัมพันธ์กันทางด้านการค้า
 

จากหลักฐานทางด้านประวัติศาสตร์ ชนชาติไทยมีการติดต่อค้าขาย แลกเปลี่ยนสินค้ากับชนชาติต่าง ๆ มาเป็นเวลาอันยาวนาน เช่น ชาวจีน ชาวโปรตุเกส ฝรั่งเศส อังกฤษ ฮอลันดา ตลอดถึงญี่ปุ่น ยิ่งปัจจุบันการค้าขายระหว่างประเทศมีความสำคัญมากขึ้น มีการใช้ภาษา-ต่างประเทศในวงการธุรกิจการค้ามากขึ้น คำภาษาต่างประเทศมีโอกาสเข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทยได้ตลอดเวลาไม่มีวันสิ้นสุด

 
4.  ความสัมพันธ์ทางด้านศาสนา
 

คนไทยมีเสรีภาพในการยอมรับนับถือศาสนามาเป็นเวลาช้านาน เมื่อยอมรับนับถือศาสนาใดก็ย่อมได้รับถ้อยคำภาษาที่ใช้ในคำสอน หรือคำเรียกชื่อต่าง ๆ ในทางศาสนาของศาสนานั้น ๆ มาปะปนอยู่ในภาษาไทยด้วย เช่น ศาสนาพราหมณ์ใช้ภาษาสันสกฤต ศาสนาพุทธใช้ภาษาบาลี ศาสนาอิสลามใช้ภาษาอาหรับ และศาสนาคริสต์ใช้ภาษาอังกฤษ ดังนั้นภาษาต่าง ๆ ที่ใช้ ในทางศาสนาก็จะเข้ามาปะปนในภาษาไทยด้วย

 
5.  ความสัมพันธ์ทางด้านวัฒนธรรมและประเพณี
 

เมื่อชนชาติต่าง ๆ เข้ามาสัมพันธ์ติดต่อกับชนชาติไทย หรือเข้ามาตั้งหลักแหล่งอยู่ในประเทศไทย ย่อมนำเอาวัฒนธรรมและประเพณีที่เคยยึดถือปฏิบัติอยู่ในสังคมเดิมของตนมาประพฤติปฏิบัติในสังคมไทย นาน ๆ เข้าถ้อยคำภาษาที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมและประเพณีเหล่านั้น ก็กลายมาเป็นถ้อยคำภาษาที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันของคนไทยมากขึ้น จนถึงปัจจุบันการหยิบยืมคำจากภาษาอื่นมาใช้ในการสื่อสารยังไม่มีวันสิ้นสุด ตราบใดที่เรายังติดต่อ สัมพันธ์ กับชาวต่างชาติ การหยิบยืมภาษาต่างประเทศมาใช้ในการสื่อสารจะต้องคงมีตลอดไป ภาษาไทยหยิบยืมภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต ภาษาเขมร เข้ามาใช้ในการติดต่อสื่อสาร ทั้งในส่วนของรูปคำและวิธีการสร้างคำใหม่จำนวนมากมาย เป็นเวลายาวนานจนคนไทยส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีความรู้สึกว่าเป็นคำที่ยืมมาจากภาษาต่างประเทศ  ภาษาอังกฤษเป็นภาษาสากลในการติดต่อสื่อสารจึงเป็นภาษา ต่างประเทศที่เข้ามามี อิทธิพลต่อคนไทยมากที่สุด     


1. ภาษาบาลี

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:16โดยไอหยุ หมัดชูดชู

1.  ภาษาบาลี

 

ภาษาบาลีเป็นภาษาในตระกูลอินโด-ยุโรเปียน รูปลักษณะภาษาเป็นภาษามีวิภัตติปัจจัย คือจะต้องเปลี่ยนรูปคำตามเพศ พจน์ หรือกาล ภาษาบาลีมีถิ่นกำเนิดในแคว้นมคธ ประเทศอินเดีย บางทีจึงเรียกว่าภาษามคธ เข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทยเพราะสาเหตุจากการยอมรับนับถือศาสนาพุทธของคนไทยเป็นสำคัญ

ตัวอย่างคำภาษาบาลีในภาษาไทย

บาป

บุญ

ปัญญา

พยากรณ์

ปฏิกิริยา

ปฏิกูล

พยาบาท

พายุ

ปฏิบัติ

ปัจจัย

พิพาท

ภาคี

มงคล

มติ

มิจฉาชีพ

รถ

รส

รังสี

รูป

ลัทธิ

ลาภ

โลก

โลหิต

วัฏสงสาร

วาจา

วิชา

สงสัย

สติ

สนทนา

สบาย

สังเขป

สันติ

สาหัส

สุข

สุสาน

หทัย

เหมันต์

อคติ

อดีต

อนุมัติ

อนุสรณ์

อเนจอนาถ

อวสาน

 

 

 

2. ภาษาสันสกฤต

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:15โดยไอหยุ หมัดชูดชู

2.  ภาษาสันสกฤต

 

ภาษาสันสกฤตเป็นภาษาในตระกูลอินโด-ยุโรเปียน รูปลักษณะภาษาเป็นภาษา มีวิภัตดิปัจจัยเช่นเดียวกับภาษาบาลี ชาวอินเดียถือว่าภาษาสันสกฤตเป็นภาษาชั้นสูง คัมภีร์ และบทสวด ต่าง ๆ มักจะจารึกเป็นภาษาสันสกฤต ภาษาสันสกฤตเข้ามาปะปนอยู่ใน ภาษาไทยเพราะคนไทย เคยยอมรับนับถือศาสนาพราหมณ์ ซึ่งบันทึกคำสอนด้วย ภาษาสันสกฤตมาก่อน แม้จะยอมรับนับถือศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติแล้วก็ตาม แต่คนไทยก็ยังยึดถือปฏิบัติในพิธีกรรมบางอย่าง ของศาสนาพราหมณ์มาจนถึงปัจจุบัน   คนไทยจึงศึกษาภาษาบาลี และภาษาสันสกฤตควบคู่กันไป

ตัวอย่างคำภาษาสันสกฤตในภาษาไทย

กัลป์

กุศล

กัลปาวสาน

โกรธ

คณาจารย์

เคารพ

เคหสถาน

โคตร

โฆษก

โฆษณา

จรรยา

โจรกรรม

ชัชวาล

ตรี, ไตร

ดนตรี

ทรัพย์

ทักษิณ

โทษ

เทพบุตร

นาฏศิลป์

นามธรรม

นิรภัย

นิเทศ

บรรยาย

บริบูรณ์

บัตร

บริษัท

บุตร

บุตรี

บูรพา

บุรุษ

ปฏิปักษ์

ปทัสถาน

ประกาศ

ประการ

ประจักษ์

ประณีต

ประดิษฐาน

ประดิษฐ์

ประเทศ

ประมาณ

ปรากฏ

ประโยชน์

ปราชญ์

ปรารถนา

ปรึกษา

ปราศรัย

พยายาม

พรรณนา

พิสดาร

พรหมลิขิต

แพทย์

พาณิชย์

พิพากษา

ภิกษุ

มนุษย์

มรรยาท

ไมตรี

รักษา

ราษฎร

ฤกษ์

ฤทธิ์

นักบวช

วิเคราะห์

วิทยา

วิเศษ

วินาศ

ศักดา

ศัตรู

ศาสนา

ศัพท์

ศิลปิน

ศึกษา

เศรษฐี

สงเคราะห์

สตรี

สนเท่ห์

สวรรค์

สรรพคุณ

สวัสดิ์, สวัสดี

สังหาร

สัมฤทธิ์

สัปดาห์

สาธิต

แสนยานุภาพ

หรรษา

อธิษฐาน

อนุเคราะห์

 

 

3. ภาษาเขมรในภาษาไทย

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:15โดยไอหยุ หมัดชูดชู

3.  ภาษาเขมรในภาษาไทย
 

ภาษาเขมรเป็นภาษาคำโดด จัดอยู่ในตระกูลมอญ-เขมร คำดั้งเดิมส่วนใหญ่เป็น คำพยางค์เดียวและเป็นคำโดด ถือเอาการเรียงคำเข้าประโยคเป็นสำคัญเช่นเดียวกับภาษาไทย  แต่มีลักษณะบางอย่างต่างไปจากภาษาไทย ไทยกับเขมรมีความสัมพันธ ์กันมาเป็นเวลาอันยาวนาน จึงทำให้มีการหยิบยืมถ้อยคำภาษา ของกันและกัน ไทยยืมคำภาษาเขมรมาใช้เป็นจำนวนมาก  ภาษาเขมรนอกจากจะใช้กันในประเทศกัมพูชาแล้ว  ยังใช้กันในบรรดาคนไทยเชื้อสายเขมรทางจังหวัดต่าง ๆ บางจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคตะวันออกของประเทศไทยด้วย  คำเขมาเข้าสู่ภาษาไทยโดยทางการเมือง  ทางวัฒนธรรมและทางภูมิศาสตร์  เรายืมคำเขมรมาใช้โดยการทับศัพท์ ทับศัพท์เสียงเปลี่ยนไป  และเปลี่ยนเสียงเปลี่ยนความหมาย

ตัวอย่างภาษาเขมรในภาษาไทย

กระชับ

กระโดง

กระเดียด

กระบอง

กระบือ

กระท่อม

กระโถน

กระพัง, ตระพัง, ตะพัง

กระเพาะ

กระแส

กังวล

กำจัด

กำเดา

รัญจวน

ลออ

สกัด

สนอง

สนุก

สดับ

สบง

สังกัด

สไบ

สำราญ

สรร

สำโรง

แสวง

แสดง

กำแพง

กำลัง

ขนาน

ขจี

โขมด

จัด

เฉพาะ

ฉบับ

เชลย

โดย

ทรวง

ถนน

บายศรี

ประกายพรึก

ปรับ

ประจาน

โปรด

เผด็จ

ผจญ, ผจัญ

เผอิญ

เผชิญ

เพ็ญ

เพลิง

เพนียด

ระลอก


4. ภาษาจีนในภาษาไทย

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:15โดยไอหยุ หมัดชูดชู

4.  ภาษาจีนในภาษาไทย
 

ภาษาจีนมีรูปลักษณะภาษาเป็นภาษาคำโดด เช่นเดียวกับภาษาไทย ไม่มีเสียงควบกล้ำ 
มีเสียงสูงต่ำ  มีการสร้างคำขึ้นมาใช้ใหม่  มีโครงสร้างประโยคเช่นเดียวกัน การเรียงลำดับคำเข้าประโยคก็เช่นเดียวกับภาษาไทย ต่างกันแต่ว่าภาษาจีนเอาคุณศัพท์ไว้หน้านาม เอากริยาวิเศษณ์ไว้หน้ากริยาและมีเงื่อนไขอื่น ๆ อีกและมีลักษณะนาม  ประเทศจีนมีเนื้อที่กว้างใหญ่ไพศาล ภาษาจีนจึงแตกต่างกันไปอย่างมาก จนกลายเป็นภาษาถิ่นต่าง ๆ ที่สำคัญคือ  ภาษากวางตุ้ง  ภาษาจีนแคะ  ภาษาฮกเกี้ยน  ภาษาแต้จิ๋ว ภาษาไหหลำ  ภาษาเซียงไฮ้  และภาษานิงโปหรือเลี่ยงโผ  และภาษาจีนกลาง ซึ่งเป็นภาษาราชการปัจจุบันนิยม  เรียกว่า “ภาษาแมนดา-ริน” ไทยและจีนเป็นชนชาติที่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้อง กันมาเป็นเวลาอันยาวนานมากตั้งแต่ก่อนสมัยประวัติศาสตร์ไทยมาถึงสมัยปัจจุบัน ถ้อยคำภาษาจีนจึงเข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทยมากมายจากหลายสาเหตุ ทั้งความสัมพันธ์ทางด้านถิ่นที่อยู่อาศัยตามสภาพภูมิศาสตร์ ความสัมพันธ์ทางด้านเชื้อชาติ  ความสัมพันธ์ทางด้านประวัติศาสตร์  ความสัมพันธ์ทางด้านวัฒนธรรม และประเพณี ความสัมพันธ์ทางด้านการค้า เป็นต้น เรายืมคำภาษาจีนมาใช้หลายลักษณะ  เช่น  ทับศัพท์ทับศัพท์เสียงเปลี่ยนไป  ใช้คำไทยแปลคำจีน  ใช้คำไทยประสมหรือซ้อนกับคำจีนเป็นต้น

ตัวอย่างภาษาจีนในภาษาไทย

ก๊ก

กงสี

กงเต๊ก

กวยจั๊บ

กังฉิน

ก๋วยเตี๋ยว

กุ๊ย

กวางตุ้ง

กุยช่าย

กาน้า

กุยเฮง

กะหล่ำ

เก๊

เกี้ยมไฉ่

เกาเหลา

เกี้ยว

ขงจื้อ

ขึ้นฉ่าย

จับยี่กี

โจ๊ก

จับฉ่าย

เจ

เจ๊า

เฉาก๊วย

ซวย

เซียน

ซาลาเปา

เซียมซี

ซินแส

แซ่

เซ้ง

แซยิด

ตงฉิน

เต้าเจี้ยว

ตังเก

เต้าส่วน

ตั๋ว

เต้าหู้ยี้

ตั้วโผ

เต้าฮวย

ไต๋

ไต้ก๋ง

ถัว

ทู่ซี้

บ๊วย

บะหมี่

แบไต๋

ปุ้งกี๋

เปาะเปี๊ยะ

แป๊ะซะ

โพย

ยี่ห้อ

เย็นตาโฟ

ลิ้นจี่

โสหุ้ย

สาลี่

ห้าง

หุ้น

อั้งยี่

อั้งโล่

เอี๊ยม

ฮวงซุ้ย

 

 

 

 

 

5. ภาษามลายูในภาษาไทย

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:14โดยไอหยุ หมัดชูดชู

5. ภาษามลายูในภาษาไทย

 

ภาษามลายูหรือภาษามาเลย์   ปัจจุบันเรียกว่า  ภาษามาเลเซีย  จัดเป็นภาษาคำติดต่อ (Agglutinative Language)  อยู่ในตระกูลภาษาชวา-มลายู   มีวิธีการสร้างคำใหม่โดยวิธีเอาพยางค์มาต่อเติมคำทำให้ความหมายเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม คำในภาษามลายูส่วนใหญ่จะมีสองพยางค์และสามพยางค์ มาเลเซียกับไทยเป็นประเทศ ที่มีเขตแดนติดต่อกัน   จึงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมา เป็นเวลานาน     ภาษามาลายูเข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทยมากพอสมควร  โดยเฉพาะในสี่จังหวัดชายแดนภาคใต้  ได้แก่  ยะลา  ปัตตานี  นราธิวาส  และสตูล  ยังคงใช้ภาษามลายูสื่อสารในชีวิต ประจำวันอยู่เป็นจำนวนมาก

ตัวอย่างคำภาษามลายูในภาษาไทย

กรง

กระดังงา

กระจง

กะพง

กระจูด

กะละปังหา

กระแชง

กะลาสี

กะลุมพี

กำยาน

กำปั่น

กุญแจ

จับปิ้ง

จำปาดะ

ตลับ

ทุเรียน

บูดู

ปาเต๊ะ

มังคุด

สละ

สลัก

สลาตัน

สลัด

สุจหนี่

โสร่ง

หนัง

 

 

 

 

6. ภาษาชวาในภาษาไทย

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:14โดยไอหยุ หมัดชูดชู

6. ภาษาชวาในภาษาไทย

     ภาษาชวา   ปัจจุบันเรียกว่าภาษาอินโดนีเซีย   เป็นภาษาคำติดต่อ อยู่ในตระกูลเดียวกับภาษามลายู   ภาษาชวาที่ไทยยืมมาใช้ส่วนมาก เป็นภาษาเขียน  ซึ่งรับมาจากวรรณคดี  เรื่อง  อิเหนา เป็นส่วนใหญ่ ถ้อยคำภาษาเหล่านี้ใช้สื่อสารในวรรณคดี และในบทร้อยกรองต่าง ๆ มากกว่าคำที่นำมาใช้สื่อสารในชีวิตประจำวัน

ตัวอย่างคำภาษาชวาในภาษาไทย

กระจับปี่

การะบุหนิง

กระยาหงัน

กิดาหยัน

จินดาหนา

จินดาหรา

ซ่าโบะ

ซ่าหริ่ม

ดะหมัง

ดาหงัน

ดาลัด

ติกาหลัง

ตุนาหงัน

นากาสาหรี

บายสุหรี

บุษบามินตรา

บุหงัน

บุหงารำไป

บุหงาประหงัน

บุหรง

บุหลัน

ปะตาระกาหลา

ปะตาปา

ปะหนัน

ปั้นเหน่ง

ปาตี

พันตุ

มะงุมมะงาหลา

มะตาหะรี

มิรันตี

มาลาตี

ยาหยี

ยิหวา

ระตู

ระเด่น

วิรงรอง, วิรังรอง

สะการะ

สะตาหมัน

สะการะตาหรา

หวันยิหวา

อสัญแดหวา

อังกะลุง

 

 

 

 

 

 


7. ภาษาอังกฤษในภาษาไทย

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:13โดยไอหยุ หมัดชูดชู

  7. ภาษาอังกฤษในภาษาไทย

 

     ภาษาอังกฤษเป็นภาษาในตระกูลอินโด-ยุโรเปียน มีรูปลักษณะภาษาเป็นภาษามีวิภัตติปัจจัย เช่นเดียวกับภาษาบาลี-สันสกฤต   แต่ต่อมามีการเปลี่ยนแปลง เพื่อให้เรียบง่ายขึ้น มีโครงสร้างประโยคคล้ายภาษาไทย  มีระบบเสียงต่างกับภาษาไทยบ้าง  ในขณะ เดียวกันก็มีลักษณะ  บางประการเหมือนภาษาคำโดด และภาษาคำติดต่อปนอยู่   เมื่อภาษาอังกฤษ มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้เรียบง่ายขึ้น ภาษาอังกฤษจึงได้รับความนิยมใช้เป็นภาษา เพื่อการสื่อสารมากที่สุด   มีประเทศต่าง ๆ   ยอมรับภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการมากมาย   ภาษาอังกฤษจึงกลาย เป็นภาษาสากลของชาวโลก   คนไทยได้ศึกษาภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองมาเป็นเวลานาน จนภาษาอังกฤษเข้ามามีอิทธิพลต่อชีวิตของคนไทยมากขึ้น   ดังนั้นภาษาอังกฤษ จึงเข้ามามีบทบาทต่อภาษาไทยมาก   คนไทยบางคนนิยมพูดภาษาไทยปนฝรั่งกันอย่างแพร่หลาย วัฒนธรรมฝรั่งก็เข้ามาปะปนในชีวิตประจำวันของคนไทยมากขึ้น   ค่านิยมของสังคมเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย ภาษาไทยก็เปลี่ยนแปลงตามไปด้วย  เรายืมคำภาษาอังกฤษมาใช้ โดยการ ทับศัพท์  ทับศัพท์เสียงเปลี่ยนไป  ใช้คำไทยแปล  ใช้คำสันสกฤตแปล  ใช้คำบาลีสันสกฤตหรือคำอังกฤษซ้อนหรือประสมกับคำไทย  และเปลี่ยนความหมาย  (ทองสุก  เกตุโรจน์, 2551, หน้า 108)  

การยืมคำภาษาอังกฤษมาใช้สื่อสารในภาษาไทย 
วิธีการยืมคำภาษาอังกฤษมาใช้สื่อสารในภาษาไทยโดยทั่วไปจะแบ่งออกเป็น 3 วิธี คือ 

1.  การแปลศัพท์
การยืมคำภาษาอังกฤษโดยวิธีการแปลศัพท์  หมายถึง  การยืมคำที่เราไม่เคยมีหรือไม่เคยรู้จัก   หรือการกล่าวถึงความคิดหรือนามธรรม   ซึ่งไม่ใช่ความคิดหรือนามธรรมที่เรานึกคิดมาก่อน (ปราณี  กุลละวณิชย์ และอื่น ๆ, 2535, หน้า 67)   การยืมคำโดยวิธีการนี้จะต้องใช้วิธีการคิดแปลเป็นคำภาษาไทยให้มีความหมายตรงกับคำในภาษาอังกฤษ แล้วนำคำนั้นมาใช้สื่อสารในภาษาไทยต่อไป   ดังตัวอย่างเช่น

คำภาษาอังกฤษ

คำภาษาไทย

tea spoon

ช้อนชา

table spoon

ช้อนโต๊ะ

electricity

ไฟฟ้า

electric fan

พัดลม

airplane

เครื่องบิน

typewriter

เครื่องพิมพ์ดีด

war ship

เรือรบ

blackboard

กระดานดำ

black market

ตลาดมืด

short story

เรื่องสั้น

middle-man

คนกลาง

dry cleaning

ซักแห้ง

horse power

แรงม้า

honeymoon

น้ำผึ้งพระจันทร์

loan word

คำยืม

handbook

หนังสือคู่มือ

blacklist

บัญชีดำ

     2.  การบัญญัติศัพท์
                     การบัญญัติศัพท์เป็นวิธีการยืมคำ  โดยรับเอาเฉพาะความคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นมาสร้างคำขึ้นใหม่ ซึ่งมีเสียงแตกต่างจากคำในภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะศัพท์ทางวิชาการจะใช้วิธีการนี้มาก ผู้ที่ทำหน้าที่ในการบัญญัติศัพท์ขึ้นมาใช้ มักจะเป็นนักวิชาการสาขาต่าง ๆ  หน่วยงานราชการที่มีหน้าที่รับผิดชอบ   ในการบัญญัติศัพท์ภาษาไทยขึ้น  ใช้แทนคำยืมจากภาษาต่างประเทศโดยตรง  คือ ราชบัณฑิตยสถาน แต่ก็มีบางคำที่นักวิชาการแต่ละคนหรือแต่ละหน่วยงานบัญญัติศัพท์ภาษาไทยมาใช้แทนคำภาษาอังกฤษไม่ตรงกัน  
                การยืมคำจากภาษาอังกฤษมาสร้างเป็นคำใหม่   เพื่อใช้สื่อสาร  โดยวิธีการบัญญัติศัพท์ มีมากมาย   ดังตัวอย่าง  เช่น

คำภาษาอังกฤษ

ศัพท์บัญญัติ

telegraph

โทรเลข

telephone

โทรศัพท์

telescope

โทรทรรศน์

television

โทรทัศน์

teletype

โทรพิมพ์

telecommunication

โทรคมนาคม

ecology

นิเวศวิทยา

pedology

ปฐพีวิทยา

reform

ปฏิรูป

globalization

โลกาภิวัตน์

federal state

สหพันธรัฐ

   3.  การทับศัพท์ 
                     การทับศัพท์เป็นวิธีการยืมจากภาษาหนึ่ง   มาใช้ในอีกภาษาหนึ่งโดยการถ่ายเสียง  และถอดอักษร การยืมคำภาษาอังกฤษ  โดยวิธีการนี้เป็นวิธีการที่ทำได้ง่าย   และปรากฏเด่นชัดที่สุดว่าเป็นคำยืมจากภาษาอังกฤษ   คำยืมจากภาษาอังกฤษโดยวิธีการทับศัพท์มีมากมาย  คำบางคำราชบัณฑิตยสถานได้บัญญัติศัพท์เป็นคำไทยแล้ว แต่คนไทยนิยมใช้คำทับศัพท์มากกว่า  คำทับศัพท์บางคำจึงคุ้นหูผู้รับสารมากกว่าศัพท์บัญญัติ  คำทับศัพท์ภาษาอังกฤษที่ใช้สื่อสารโดยทั่วไป    มีตัวอย่างดัง เช่น

คำภาษาอังกฤษ

คำทับศัพท์

graph

กราฟ

captain

กัปตัน

clinic

คลินิก

quota

โควตา

chimpanzee

ชิมแปนซี

draft

ดราฟต์

dinosaur

ไดโนเสาร์

transistor

ทรานซิสเตอร์

technology

เทคโนโลยี

nuclear

นิวเคลียร์

bungalow

บังกะโล

plaster

ปลาสเตอร์

protein

โปรตีน

physics

ฟิสิกส์

cock

ก๊อก

gauze

กอซ

copy

ก๊อบปี้

golf

กอล์ฟ

carat

กะรัต

captain

กัปตัน

gas

ก๊าซ, แก๊ส

card

การ์ด

cartoon

การ์ตูน

guitar

กีตาร์

cook

กุ๊ก

game

เกม

ภาษาอื่น ๆ ในภาษาไทย

โพสต์4 ก.ย. 2559 03:12โดยไอหยุ หมัดชูดชู

ภาษาอื่น ๆ ในภาษาไทย 
นอกจากภาษาบาลี  ภาษาสันสกฤต  ภาษาเขมร  ภาษาจีน  ภาษามลายู  ภาษาชวา  และภาษาอังกฤษ  ดังกล่าวแล้ว  ยังมีถ้อยคำภาษาอื่น ๆ  เข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทยด้วยสาเหตุต่าง ๆ อีกจำนวนหนึ่ง  และเราได้นำถ้อยคำภาษาเหล่านั้นมาใช้สื่อสารกันโดยทั่วไป  ดังตัวอย่างต่อไปนี้

 

ภาษา

คำ

ฝรั่งเศส

กงสุล  กรัม  กาเฟอีน  กาสิโน  กิโยตีน  กิโลกรัม กิโลเมตร  กิโลลิตร  ครัวซองต์  คูปอง  ชีฟอง  ปาร์เกต์

ทมิฬ

กระสาย  กะละออม  กะหรี่  กะไหล่  กานพลู  กำมะหยี่  เครา  จงกลนี เจียระไน ตรีปวาย  ตรียัมปวาย

ญี่ปุ่น

กิโมโน  เกอิชา  คาราเต้  ชินโต  ซากุระ ซามูไร  ซูโม  เซน  ปิยาม่า  ยูโด สาเก  สุกียากี้

เปอร์เซีย

กุหลาบ  คาราวาน  ตรา  ตราชู  ตาด  บัดกรี  บัดกรี  ปั้นหยา  ราชาวดี  สรั่ง  สุหร่าย  วิลาด, วิลาศ  องุ่น

อาหรับ

การบูร  มรสุม  มัสยิด  มุสลิม

โปรตุเกส

ปัง  เลหลัง  สบู่

พม่า

กะปิ

มอญ

พลาย




1-9 of 9