ตัวชี้วัด

ผู้เรียนรู้อะไร

ผู้เรียนทำอะไรได้

๑. พูดสรุปใจความสำคัญของเรื่อง ที่ฟังและดู

การพูดสรุปความสำคัญได้ จะต้องมีความเข้าใจเรื่องที่ฟังและดูและใช้ภาษาที่ถูกต้อง  กระชับ และเหมาะสมกับผู้ฟัง

พูดสรุปใจความสำคัญของเรื่องที่ฟังและดูโดยใช้ภาษาที่ถูกต้อง กระชับ และเหมาะสมกับผู้ฟัง

๒. เล่าเรื่องย่อจากเรื่องที่ฟังและดู

การเล่าเรื่องย่อเป็นการพูดสรุปเรื่องราวโดยย่อเรื่องที่ฟังและดูให้ผู้อื่นฟังอย่างเป็นขั้นตอนใช้ภาษาที่กระชับชัดเจนเข้าใจง่าย

เล่าเรื่องย่อจากเรื่องที่ฟังและดูอย่างเป็นขั้นตอนใช้ภาษาที่กระชับชัดเจนเข้าใจง่าย

๓. พูดแสดงความคิดเห็นอย่าง  สร้างสรรค์เกี่ยวกับเรื่องที่ฟัง

     และดู

คิดเห็นอย่างสร้างสรรค์เป็นการสื่อความคิด/มุมมองของผู้พูดที่มีต่อเรื่องที่ฟังและดู  ทั้งนี้จะต้องพูดอย่างมีลำดับขั้นตอน ใช้เหตุผลแนวความคิด หลักการเพื่อให้ได้สิ่งใหม่ๆ

พูดแสดงความคิดเห็นอย่างสร้างสรรค์เกี่ยวกับเรื่องที่ฟังและดูโดยมีลำดับขั้นตอน ใช้เหตุผล แนวความคิด หลักการเพื่อให้ได้สิ่งใหม่ๆ

๔. ประเมินความน่าเชื่อถือของสื่อ ที่มีเนื้อหาโน้มน้าวใจ

การดูและฟังสิ่งต่างๆนั้นต้องใช้ดุลยพินิจในการดูและฟัง  พร้อมทั้งต้องประเมินความน่าเชื่อถือโดยใช้ประสบการณ์ หรืออ้างอิงแหล่งข้อมูลอย่างหลากหลาย

ในการประเมิน

ประเมินความน่าเชื่อถือของสื่อที่มีเนื้อหาโน้มน้าวใจโดยอ้างอิงจากประสบการณ์ หรืออ้างอิงแหล่งข้อมูลอย่างหลากหลาย

ในการประเมิน

๕. พูดรายงานเรื่องหรือประเด็นที่ศึกษาค้นคว้าจากการฟัง  การดู  และการสนทนา

การพูดรายงานเป็นวิธีการนำเสนอข้อมูลอย่างมีขั้นตอน

โดยการใช้ภาษาที่มีความถูกต้องตามหลักภาษา ชัดเจน สละสลวยเหมาะสมกับเนื้อหา

พูดรายงานเรื่องหรือประเด็น

ที่ศึกษาค้นคว้าจากการฟัง  การดู  และการสนทนาโดยการใช้ภาษา

ที่มีความถูกต้องตามหลักภาษา ชัดเจน สละสลวยเหมาะสมกับเนื้อหา

๖. มีมารยาทในการฟัง การดู และการพูด

มารยาทในการฟัง ดูและการพูด  เป็นการปฏิบัติตนในสังคมได้อย่างเหมาะสมโดยคำนึงถึง การใช้ภาษาที่ถูกต้องเหมาะสมกับโอกาส  บุคคล  สถานที่ 

ปฏิบัติตนให้เป็นผู้มีมารยาทในการฟัง ดู และพูดได้อย่างเหมาะสมและสม่ำเสมอ